Bu gün təhsil cameəsi bir söz sahibini yox, bir düşüncə daşıyıcısını, bir dəyər insanını itirdi. Nadir İsrafilovun vəfatı bizim üçün təkcə şəxsi bir kədər deyil, eyni zamanda bir ictimai boşluğun yaranmasıdır. Onun simasında biz bir məktəbi, bir mövqeni, bir şəxsiyyət ölçüsünü yola saldıq.
Müxtəlif tədbirlərdə, müzakirələrdə, verilişlərdə və yazılı platformalarda Nadir müəllimlə bir arada olmuşam. Lakin onun mənə öyrətdiyi şeylər yalnız bilik və fikir çərçivəsində olmayıb. Ondan öyrəndiyim ən dəyərli nəsnələr – susaraq danışmaq, təmkinlə fikir bildirmək, emosiya deyil, ölçü ilə mövqe bildirmək, insanlara yuxarıdan baxmadan söz demək, vəzifədən yox, mövqedən doğan ağırlıq daşımaq kimi nüanslardır.
Nadir müəllimin fərqi onun danışığında yox, sükutunda idi. Cəmiyyətin içində qalmaqla yanaşı, cəmiyyətin ruhunu oxuyan az adam var – o bu adamlardan biri idi. Təhsilin hər mərhələsində səs salan debatlara sükutla daxil olur, amma mövqeyi ilə səsi hər kəsdən yüksək eşidilirdi.
Onun haqqında “təhsil eksperti” demək doğrudur, amma azdır. O, təhsilin düşüncə tərəzisində dayanan, ölçü verən adamlardan biri idi. Müasir informasiya axınının içində fikir təmizliyini qoruyan nadir insan idi.
Mən ondan çox şey öyrəndim. Sadəcə fikir yox, davranış öyrəndim. Sadəcə yol göstərmə yox, yolda qalmaq cəsarəti gördüm. Və bu gün o izlərin arxasında dayanaraq deyirəm: onun yerini heç kim doldura bilməz. Çünki bu cür insanlar nadir doğulur, az danışır, çox iz qoyur.
Cəmiyyət bir mütəxəssisi itirdi… Təhsil bir dayağını… Mən isə bir öyrədicini və bir ağsaqqalı.
Allah rəhmət eləsin.
Məkanı cənnət, ruhu nur içində olsun.
